خلاصه کتاب: خلاصه: وقتی یه نفر می‌میره، مغزش تا «هفت دقیقه» زنده می‌مونه و فعالیت می‌کنه. توی اون هفت دقیقه تمام خاطرات اون فرد به شکل یه فیلم کوتاه از جلوی چشم‌هاش رد می‌شه‌. هفت دقیقه در برابر یک عمر زندگی... وقتی بهش فکر می‌کنی احساس عجیبی بهت دست می‌ده، اون هفت دقیقه قراره تلخ باشه یا شیرین؟ اگر فقط هفت دقیقه مهلت زندگی داشتیم با کی اون دقایق رو می‌گذروندیم؟ مقدمه: لمس کن کلماتی را که برایت می نویسم... تا بخوانی و بفهمی چقدر جایت خالیست! تا بدانی نبودنت آزارم می دهد! لمس کن نوشته‌هایی را که لمس ناشدنیست و عریان… که از قلبم بر قلم و کاغذ می چکد! لمس کن گونه‌هایم را که خیس اشک است و پر شیار! لمس کن لحظه‌هایم را… تویی که می دانی من چگونه عاشقت هستم! لمس کن این با تو نبودن‌ها را لمس کن… یک عمر و هفت دقیقه در قلبم خواهی ماند!

• داستان کوتاه سالمند مفتون | نرجس پروازی کاربر انجمن دیوان
• داستان کوتاه زادخور | یگانه حیدری کاربر انجمن دی‌وان
• دلنوشته آنهدینا | پارمیدا سخایی کاربر انجمن دیوان
• داستان کوتاه پیکر سبز
• داستان کوتاه غرق نگاهش | محدثه مسکولی کاربر انجمن دیوان
• رمان تنخواه
• رمان پروازی از جنس سقوط
• داستان کوتاه سایه‌های نادیده
• رمان عطر تسبیح
• داستان کوتاه خیابان خداحافظی

• داستان کوتاه تیمار
• داستان کوتاه آسمان بی‌تو
• داستان همراهت می‌آیم
• رمان نوشته خیالی
• داستان کوتاه غم اَفزا
• داستان کوتاه شدنش زیبا بود
• رمان بختی به رنگ شب(فصل اول)
• رمان تابوت پروانه
• داستان هل میشیگان
• داستان کوتاه حرمتی که شکست