داستان کوتاه پیکر سرد |هانیه علیپور کاربر انجمن دیوان

خلاصه: پسری شجاع از تبار ایران می‌خواهد به‌خاطر دفاع از کشور و ناموسش به جنگ با داعشی‌های کافر برود و مدافع حرم بشود ولی چون برای یک مادر جدا شدن از فرزندش سخت است، مادرش از ترس جانِ دردانه پسرش یک شرط می‌گذارد؛ شرطی که پایش را به رفتن سست می‌کند و دلش را پر از غم، شرطی که اگر به آن عمل نکند نمی‌تواند برود. این شرط چیست که قلب پسر داستان را این‌گونه لرزانده؟ چه می‌شود اگر به قولی که داده عمل نکند؟ مقدمه: از دست من ای چرخ گرفتی پسرم را لعنت به جفای تو شکستی کمرم را افسوس که روی مه او سیر ندیدم بر خاک فکندی چه زیبا قمرم را هم نور دو چشم من هم طاقت جان بود بردی ز کفم طاقت و نور بصرم را آخر ز بد حادثه خم شد کمر من دیدم که شده غرق به خون شیر نَرَم را آخر ز من خسته چه دیدی و شنیدی؟ چون برف نمودی از محن موی سرم را این تازه جوان حاصل عمر و ثمرم بود بر باد فنا داده ای آخر ثمرم را از دست من افتاد عصا در موقع پیری صد پاره نموده غم مرگش جگرم را جز صبر ندارم به جهان چاره ی دیگر این گونه نوشتند قضا و قدرم را (محمود ژولیده)