خلاصه کتاب:   خلاصه: در مقام نویسندگی و شاعری حرفی ندارم اما، بگذار کمی سخن بگویم از تو، من و چشمان سیاهت که دلم را برده، یا همان خالِ‌ کلاغی روی گردنت که شبم را خورده، یا همان موی مُجَعد که‌ تهِ ریشه‌ی قلبم‌ رفته، یا که آن لبخند قشنگت که به دل افتاده؛ چه بگویم دگر از اوصافت؟ که شدم تشنه و مدهوش به آن اخلاقت! ناروا نیست اگر این منِ دیوانه بگوید که شدم کافر دین و مومن به همان چشمانت! مقدمه: بشوم یار دلت می‌شوی عشق دلم؟ بشوم سنگ صبورت می‌شوی یار دلم؟ بشوم لیلی تو می‌شوی مجنون من؟ بشوم مرهم دردت می‌شوی درمان من؟ بشوم وصله‌ی تو می‌شوی آرام جان؟ بشوم تاجر عشق می‌شوی بایع جان؟ بشوم آن یار دلخواه می‌شوی ساقی دل؟ بشوم آن یار جان‌خواه می‌شوی ناجی دل؟ بشوم آیدایِ تو می‌شوی شاملوی من؟ بشوم شاعر عشقت می‌شوی ابیات عشق؟  

• رمان بیست سال تا تو
• داستان کوتاه پیکر سبز
• داستان کوتاه کرامت خدا در زمین | ماری میم کاربر انجمن دیوان
• رمان شبح قرمز بیدار میشود
• رمان درد آشام
• داستان کوتاه مارا
• داستان کوتاه بوفه تولا
• رمان قلمرو صورتی
• داستان کوتاه در هوای رعد | سوگند اخلاقی کاربر انجمن دیوان
• داستان کوتاه ناشناسی در قالب دوست

• داستان کوتاه تیمار
• داستان کوتاه آسمان بی‌تو
• داستان همراهت می‌آیم
• رمان نوشته خیالی
• داستان کوتاه غم اَفزا
• داستان کوتاه شدنش زیبا بود
• رمان بختی به رنگ شب(فصل اول)
• رمان تابوت پروانه
• داستان هل میشیگان
• داستان کوتاه حرمتی که شکست