داستان تنهایی در ابهام | فاطمه زهرا حسنی کاربر انجمن دیوان
خلاصه کتاب
خلاصه:
چشمانش مانند همیشه پر از بغض بود، پر از حرف‌های ناگفته، حرف‌هایی که در این چند سال در صندقچه‌ی اصرار قلبش نگهداری کرد. او همیشه ساکت و آرام و با چشمان دکمه‌ای‌اش به رفت و آمد مردم می‌نگرید.
گاهی از غصه و تنهایی آه می‌کشید و گاهی هم حسرت، حسرت از اینکه چرا نمی‌تواند مانند بقیه از این بند رهایی پیدا کند؟
با خود فکر می‌کرد شاید من لیاقت کسی را ندارم، یا زشت و بد قیافه باشم که هیچ‌کس حاضر نمی‌شود من را با خود ببرد. دگر در این چهار دیواری خسته شده بود هر روز دوستانش کمتر و کمتر می‌شدند و تا الان که دیگر کسی نماند و فقط او ماند و یک دنیا تنهایی و ابهام.
دلیل تنهایی عروسک چه بود؟
چرا همیشه غمگین و ناامید بود؟ مقدمه: گاهی اوقات تنهایی مانند رفیقی می‌شود که همیشه همراه تو است.
جوری به آن عادت میکنی که انگار از این تولد تنها به دنیا آمدی و تنها زندگی کردی.
اما بعضی اوقات جوری تنهایی تمام زندگی‌ات را احاطه می‌کند که فکر میکنی جزئی از خانواده‌ات است و به این باور می‌رسی که تنها رفیق زندگی‌ات تنهایی است.
